Sen bıldırcın yürekli dilber,

Ceylansı titrek bakışlı halin

Ateşten ibrik taze su içtiğim dudakların.

Ellerin, ellerin vardı kar gibi beyaz

Dağları eteklerine kadar örten

Islandığında çağlayanlara dönüşen

Parmaklarımın arasında gezinen o çılgın rüzgar

Omzundan beline kadar dökülen kızıl saçlar

Bir boy ki, selvi ağacı,

Altındayken serince, içindeyken en ateşli

Bütün kökün, gövden ve dalların ahenk içinde

Baharda açınca çiçeklerin

Tomurcuklarında sadece ben.

Gelince bana gizlice,

Çeşme başında seni beklerken

Senin elinde camdan iki kadeh

Benim elimde şişeden eski bir şarap

Sarhoşluk şaraptan değil belki

Senin cilvelerinin üzüm kokusundan

Koynunda sakladığın o bütün mezelerin

Cennetten payıma düşen yadigar

Bir kadında ne varsa sen de o kadar

Ne eksik ne fazla,

Sende olmayan yoktur hiçbir kadında

Ne eksik ne de fazla

Bir gülüşün var mesela aynı

Bir duruşun, bir bakışın, bir dokunuşun,

Sevmelerin ve sevişmelerin hep aynı

Kaprislerin, nefretlerin, kızgınlıkların da aynı,

Ne eksik ne fazla

Sadece kadın değilsin o kadar.

Bir bıldırcının yüreğini taşırsın kızlığında,

Ürkek, titrek, korkak ve çekingen

Bir kuş yuvasında tünemiş gibi ağaçta,

Uçmayı bekleyen kanatsız kelebek

Büyüdüm artık diyorsun artık

Bak kanatlarım da çıkmış pır pır

Artık lazım değil bana ulu bir çınar

Ben de görmek isterim dünyada ne var

Büyüdün ya bebeğim, büyüdün ya kelebeğim

Tırtıl gibi sürünmektense

Kelebek olup uçmak senin de hakkın değil mi?

Görsün dünya da senin bütün renklerini

Gör bakalım sen de içinde kalmasın

Kaç kıta dünya, ne kadar yer ne kadar gök

Bırak git seni seven, büyüten rahmini

Git de gör bakalım dönebilecek misin bir daha geri

Bak bakalım, kaç nehir, kaç deniz,

Ve yaşamaya değecek kaç aşk var.

Eğer bir günlük ömrün yetecekse

Anlarsın yokluğu işte o zaman.

Bilal Özbay